KIRIK KALPLER....

kafamda okuduğum şeylerin bilgisi,yüreğimde ise yaşadığım şeylerin etkisi.ikisi arasında bayağı bir uçurum.herşeyde anlamını sorarım kendime.aslında hayata sorarım ama cevabı yine kendimde ararım.dışarsı ile içersi arasında ne çok farklar var.dışarıya algı,içerisine his diyorum.bunca olan şeyler var dışımda.olansa içimde bunca şeye rağmen,koca bir his.hissettiğimiz gibiyiz her zaman,dışarsı nasıl olursa olsun.köşesini,bucağını,sınırını bilemediğim bir dünya içimdeki(tabii ki herkesin de öyle).herkes gibi kendi penceremden bakarım dışarıya.hep bi şeylerin eksikliği hissi.dışımdaki herşey içimdekinin yansıması sanki.neresinden bakmalı bilmiyorum.yaşanmasını özlediğim çok şeyler var içimden başlayıp dışarıya yansımasını bekleyen.negatifini mi sevdim hayatın?her güzel şey çirkinliği ile mi yaşanır?dualite imiş herşey?sevmek,sevgisizlikle kardeşmiş.biri olmadan diğeri çıkmıyor ortaya.biri çıktığında ise diğeri saklanıyor sobeleninceye dek.çoğu zaman ne kadar da uzun süreli saklanır bu güzellikler.insanın sabrı ve mecali,ümidi kalmayıncaya dek.tek başına olmuyor bu dünyada.herkes aslında kendi başına koca bir hiç değil mi diğeri olmadan.sonsuz muhtaciyet ve acziyetle yaşamıyor muyuz?bu kadar dağ gibi ego ile neyimizi tatmin etmeye çalışıyoruz ki?diğerlerini anlamak,sevmek ve onların değerini bilmek gerek.bunun için de başlangıç noktasını bulmak gerekyor.neresi mi?bu nokta biziz.herşey bizden açığa çıkar ve yine kendimize döner bumerang gibi.kainat,koca bir ayna.etki-tepki üzerine deveran eden bir okyanus.kendimi sevmeliyim.sevmek için de önce anlamalıyım,tanımalıyım kendimi.tanıdıkça,sevmeye ve sevdikçe de değerimi görmeye başlarım.ve bakarım ki;bir bütünmüşüz biz ve bu bütünün orijinal,nadide birer parçasıymışız.kainatta boşluk yok biliyorum.algılarım yalancı çoğu zaman ve tabii hislerim de.başka,diğer,öteki,farklı görmek hep uçurumları doğurdu.akıl bilebilir bir bütün olduğumuzu ama ya kalb.?herşey onunla aslında.o kabul ettiğinde olur herşey,kabul etmek istediğinde..ya cennettir bizim için kalb,ya da cehennem.o nasılsa,dışımız da öyle olmuyor mu?onu cahil mi bıraktım ve cehaletinden de zalim mi oldu kalbim?herşey sendin kalbim.bunu geç anladım biliyorum ve şu anda da senin acınla perişanım.sen merkezdin ve sen nasılsan herşeyim de öyle oluyordu...!
KALBİM..